Français
English
Deutsch
Italiano
Español
Het team van Distrolution / Distrolution Merch had het geluk om deel te nemen aan het Hellfest Festival van 19 tot 26 juni 2022. Op het programma stonden concerten, ontmoetingen... en verschillende interviews, die je elke week kunt terugvinden in FR-versie op Distrolution Merch en in EN-versie op Distrolution! Ontdek zonder verder uitstel ons interview met Jen van de band Dust in Mind!
Om dit interview te beginnen, zou je jezelf kunnen voorstellen en ons Dust in Mind kunnen voorstellen (hoe de band is gevormd...)?
Jen: Natuurlijk! Dus, ik ben Jen van Dust in Mind. De band bestaat sinds 2013. Oorspronkelijk was het een studioproject opgericht door Damien Dausch (gitarist / zanger). We hadden een EP gemaakt en we dachten dat het misschien de moeite waard was om een echte liveband te vormen. En zo hebben we in 2014 de band opgericht, met de bandleden. We komen uit Straatsburg, we maken metal. We maken modern metal, omdat dat vrij vaag is. Onze invloeden zijn Korn, Pain, Lacuna Coil, een beetje industriële metal met tegelijkertijd een zeer groovy kant. En we hebben net een album uitgebracht genaamd "CTRL", dat in november 2021 is uitgekomen.
Foto: Psyrus Studio
Hoe kijk je aan tegen de metal/hardcore scene in Straatsburg?
Jen: Ik vind het cool, omdat er steeds meer... Er zijn bands die nu een beetje boven de rest uitsteken en ik vind dat Straatsburg bovendien... We hebben een metalscene die toch vrij actief is. We hebben het geluk dat we aan de Duitse grens liggen. Ik denk dat dat ook een beetje invloed heeft. We hebben een metalcultuur die toch wat sterker is dan in andere Franse steden, dus het is eigenlijk een kans om in Straatsburg te zijn. We hebben coole clubs. Natuurlijk zouden we er nog meer willen hebben, dat spreekt voor zich! Maar ik denk dat we super dankbaar zijn dat we uit Straatsburg komen en de metalscene... er zijn toch goede bands in Straatsburg! We hadden het over Piedbouche, die vrienden van ons zijn.
Er zijn bands die nu echt de middelen inzetten om er te komen. En in dit geval zijn we echt blij, want we hopen dat we als band uit Straatsburg die zich steeds meer ontwikkelt en groeit, andere bands met ons mee kunnen nemen en laten zien dat als je dingen wilt doen, je het kunt bereiken! En de Elzasser scene laten zien, dat is het... Het is ook een trots voor ons!
Jullie gaan trouwens optreden op het Rock Your Brain Fest met andere lokale bands, zoals Piedbouche!
Jen: Ja, dat wordt gaaf! We kunnen niet wachten!
Aangezien we het over concerten hebben, jullie zijn midden in een zomertournee. Hoe gaat het tot nu toe?
Jen: Nou, we komen net terug van tournee... Drie dagen geleden waren we nog in Duitsland. We waren in maart aan een tournee begonnen, voor velen waren we de eerste band na Covid die weer optrad. Het was een grote, grote uitdaging. Er werd ons zelfs voorgesteld om de tournee uit te stellen, omdat men zei: 'Ja, er zullen misschien nog niet veel mensen zijn, mensen zijn nog niet klaar om terug te komen', en het is waar dat het per land verschilde. Er waren landen, vooral in Duitsland, waar het op dat moment nog ingewikkeld was. We speelden toen er nog beperkingen waren. Maar we zeiden: 'Het maakt niet uit! Zelfs als er maar 10 mensen zijn, doen we het!' Want het heeft geen zin om het eindeloos uit te stellen, wetende dat er in november misschien weer een variant of iets anders zou zijn, en we een kans, een mogelijkheid om de boodschap te verspreiden en dit moment te delen, zouden hebben laten passeren. We zeiden: 'Nee, het maakt niet uit, we doen het, zelfs als de omstandigheden niet optimaal zijn, het maakt niet uit!'
Dus het was super intens. Emotioneel was het gewoon geweldig. En dan hebben we vorige week nog een paar shows gedaan. We hebben ook de support gedaan voor Black Label Society, wat super cool voor ons was, want dat is weer een ander publiek! En wij willen echt graag spelen met allerlei soorten bands. En dan in Duitsland hebben we ook nog shows gedaan, in Zwitserland... En het doet gewoon zo goed! We voelen nu dat de mensen... dat is het, de drempel is overschreden! "OK, Covid is er nog steeds, maar we gaan verder, we willen concerten zien en het doet zo goed!" En dan met alle festivals die eraan komen, het gaat geweldig worden!
En hoe is je ervaring op Hellfest?
Jen: Nou, we hebben niet gespeeld, maar dat is wat ik geweldig vind. Zelfs wij, als muzikanten, omarmen, genieten en koesteren we die momenten waarop we zelf in het publiek staan, snap je. De muziek voelen, eigenlijk! Als we op het podium staan en we willen die energie geven en delen met het publiek, is dat omdat wij, als we in het publiek staan, dat voelen en hebben gevoeld, en dat is waarom we muziek wilden maken!
En dus, hier naar Hellfest komen, veel bands zien... Veel Franse bands ook nog! Er zijn dit jaar veel Franse bands, dat is zo cool! Het is echt, echt cool! En dan, opnieuw delen, mensen weer tegenkomen... Zien dat eigenlijk, gedurende twee jaar, alles een beetje gesloten was, maar niets is echt uitgedoofd. Zien dat het niet is uitgedoofd en dat het nu weer opbloeit, dat doet zo goed! En dan Hellfest... Ik had het niet meegemaakt met al deze... Ik kende het heel, heel lang geleden op de oude locatie, het was helemaal anders! En dan zien hoe het is veranderd, hoe het is geëvolueerd, ik vind het gewoon... Gewoon te gek! We kunnen echt trots zijn dat we zo'n festival hebben!
Wow, dus je hebt de eerste edities meegemaakt?
Jen: Ja! Het waren kleine tentjes, het had niets te maken met wat het nu is! (Lacht). Het is gek! Maar eigenlijk, dus, het kan verrassen, en natuurlijk heb je minder het gezellige aspect, maar in zekere zin zeg je tegen jezelf: "Wow, toch de omstandigheden, de decoratie... alles!". Je gaat naar welk ander festival dan ook, het heeft er niets mee te maken. Dus nee, we kunnen trots zijn, want opnieuw is het het Franse imago, het is de Franse touch die wordt benadrukt en dat is zo cool!
Laten we nu praten over jullie label, Dark Tunes. Hoe is jullie samenwerking tot stand gekomen? Hebben jullie het label benaderd, of andersom?
Jen: Eigenlijk is het andersom. Dark Tunes heeft ons in 2014 benaderd voor ons eerste album. Het is een Duits label, maar het is een Fransman die in Duitsland woont. Dus hij kende de Franse scene een beetje. Hij heeft ons ontdekt en hij heeft ons benaderd. En sindsdien zijn we bij hem. Het is echt ons label, onze distributeur sinds het allereerste begin. Dus we zijn super blij om met hem samen te werken!
Vaak zijn het de bands die de labels benaderen!
Jen: Ja, inderdaad, deze keer ging het de andere kant op en we zijn er super dankbaar voor! Het is waar dat het ons in het begin veel heeft geholpen. Zonder dat... Het is moeilijk om een voet aan de grond te krijgen, temeer omdat het een Duits label is, dus om meteen geëxporteerd te worden, dat was echt behoorlijk gek voor ons!
Je sprak er aan het begin van het interview over. Jullie nieuwe album 'CTRL' kwam uit in november 2021. Hoe lang hebben jullie eraan gewerkt en hoe verdelen jullie over het algemeen de rollen binnen de band in termen van compositie, enzovoort?
Jen: Nou, Damien is degene die 95% van het nummer maakt. Eigenlijk is hij de creatieve locomotief van de band. Hij componeert alle muziek, trouwens, hij maakt ook onze clips, het hele imago van de band, alle audiovisuele aspecten van de band, hij doet het allemaal. Hij zal het nummer componeren en daarna zal ik de teksten schrijven, de zanglijnen zoeken, we zullen erover praten... Daarna wordt het voorgesteld aan de andere bandleden en dan voegt iedereen iets toe, wijzigt of geeft zijn mening over dingen die al dan niet veranderd moeten worden. Over het algemeen veranderen we bijna niets aan wat Damien doet, omdat hij de locomotief van het project is. Hij heeft het project gecreëerd, dus natuurlijk beleeft en voelt hij het op een bepaalde manier. Het is de persoonlijkheid van de band! En eigenlijk hebben we allemaal eerdere bandervaringen gehad, waar we er zijn, we repeteren, we componeren, en iedereen wil een beetje van zijn ego in de muziek stoppen, of iedereen wil zijn eigen kleine ding toevoegen en aan het einde resulteert dat in iets dat niet noodzakelijkerwijs coherent is, snap je.
In ieder geval is het voor ons heel goed dat Damien de dingen voorbereidt, want de kleuren die hij in de nummers brengt, zijn precies waar we naartoe willen! En we vertrouwen hem volledig! Natuurlijk is iedereen in de band vrij om wijzigingen aan te brengen, maar over het algemeen vertrouwen we hem zo veel, we zijn zo tevreden met wat hij voorstelt, dat we niets veranderen!
Er was nog een andere vraag in het begin toch? Ik kan het me niet meer herinneren...
Hoe lang hebben jullie eraan gewerkt?
Jen: Oh ja, dat is het! (Lacht)
We waren al begonnen met eraan te werken voor Covid. En uiteindelijk gaf Covid ons de tijd, want oorspronkelijk zouden we het album veel, veel eerder uitbrengen. We zouden het gehaast hebben gedaan en uiteindelijk zou het niet dezelfde kwaliteit hebben gehad als we nu kunnen bieden. Het is iets dat echt is gerijpt en trouwens, de teksten zijn ook veranderd. In het begin zouden er andere thema's zijn, maar met Covid kwamen er andere dingen naar boven, ik wilde over andere dingen praten. Dus het is grappig, omdat het oorspronkelijke project niets te maken heeft met het eindproduct! En we hebben echt zorg besteed aan het werken aan onze sound. We hebben ook een videoclipstrategie aangenomen, waarbij we voor bijna elk nummer van het album een clip maken. We gaan nu 8 clips hebben voor 10 nummers op het album. Dus we hebben echt de tijd genomen om dit album te promoten met alle beeldvorming erachter!
Op dit album staat een nummer dat 'The White Page' heet. Ik begreep dat je tijdens het componeren last had van het writer's block syndroom. Kunnen we het daarover hebben?
Jen: Zeker! Het was juist een overvloed tijdens Covid. Ik had eigenlijk een miljoen dingen te zeggen, maar ik voelde me koken. Ik zei tegen mezelf: "Het is ongelooflijk, ik wil zoveel zeggen, maar het komt er niet uit!". En ik denk dat ik zo gefrustreerd was en ik kon het niet meer opschrijven. Hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik me afsloot en het was echt ingewikkeld. Dit lied is dus niet door mij geschreven, maar door Phil, onze gitarist, die zag dat ik echt leed, het maakte me echt ziek. Hij zei tegen me: "Luister, ik kan het aanbieden als je wilt, ik kan opschrijven wat je voelt". En natuurlijk liet hij het me zien en ik zei: "Nou, je hebt het echt goed geïllustreerd". En ja, het is grappig, omdat het iemand anders is die erin is geslaagd voor mij te schrijven, over mijn probleem! Symbolisch gezien vind ik dat geweldig. Maar ja, het was echt delicaat, het was super ingewikkeld. En uiteindelijk ben ik super blij dat er een lied op het album staat dat hierover gaat.
Dit is een nummer dat je meer moet aanspreken dan de andere, aangezien het een situatie is die je hebt meegemaakt.
Jen: Precies! En het is ongelooflijk, want ik had altijd gehoord over het writer's block syndroom. Ik weet dat er studenten of andere artiesten zijn die dit kunnen ervaren. Persoonlijk was het mij nooit overkomen. Dus voor mij was het een ding... Ik voelde altijd een afstand tot dat woord, writer's block. En als je het meemaakt, is het echt intens, het is echt, echt bijzonder. En dus ben ik nu blij, want ik zal een herinnering hebben aan die episode en het is iets dat uiteindelijk is overwonnen, dus het is goed om het ergens op het album te bewaren!
Hoe heb je dat precies overwonnen? Heb je bijvoorbeeld onderzoek gedaan om te zien of er geen trucs waren om deze fase en dit obstakel te overwinnen?
Jen: Nou nee, het is iets totaal persoonlijks. Dat wil zeggen, ik wilde over veel dingen praten, maar ik zat in een dynamiek waar ik songteksten wilde schrijven die, hoe zeg je dat... vrij soft waren. Er zat geen woede in wat ik schreef. Eigenlijk zat ik niet in de juiste richting. Op dat moment moest ik absoluut in een ongelooflijke staat van woede zijn om het eruit te kunnen krijgen. Ik heb mezelf echt in een staat van woede gebracht, ik heb teruggedacht aan een miljoen dingen die mijn leven hebben verpest, snap je. En eigenlijk was het vanaf dat moment, toen ik mezelf echt in die boze toestand had gebracht, dat ik erin slaagde om opnieuw te schrijven en het syndroom te overwinnen. Maar eigenlijk was ik daarvoor te... Ik voelde verdriet, frustratie, maar het was niet intens genoeg. En ik denk dat ik die klik nodig had, om echt in een monsterlijke woede te zijn om alles eruit te kunnen gooien!
We hadden het eerder over videoclips. Jullie zijn de eerste Franse metalband die op de Eiffeltoren heeft gefilmd. Hoe is dat gegaan? Wie had het idee voor deze opname en hoe hebben jullie dit alles opgezet?
Jen: (Lacht) Ja, het is behoorlijk gek! We hadden gezien dat PNL het had gedaan. En toen we zagen dat het mogelijk was, zeiden we tegen onszelf: "Nou, als zij het hebben gedaan... we hebben niets te verliezen door de vraag te stellen!". Er was eigenlijk een lied...
Nou, ik zal vanaf het begin beginnen! Er waren veel fans in het buitenland die niet wisten dat we Frans waren. Enkele jaren geleden, om duidelijk te zijn, werd ik afgemaakt in reviews, in recensies en alles door de Franse media die zeiden dat ik een te Frans accent had. En dus heb ik enorm hard gewerkt aan mijn accent, omdat ik me daar echt, echt slecht over voelde. Ik voelde me schuldig, ik dacht: "Oh jee, als we het niet redden omdat ik een Frans accent heb, dat is een beetje stom...". En dus heb ik echt aan mijn accent gewerkt, ik heb er echt, echt hard aan gewerkt. Tot het punt waarop we merkten dat in het buitenland mensen nu zeiden "Maar waar komen jullie vandaan?" en wij zeiden: "Nou, we zijn Frans" en daarna dachten we: "Maar eigenlijk is dat een beetje stom". Het heeft me aan het denken gezet, ik dacht: "Het is jammer, want als er bands zijn die zingen, die praten en een accent hebben, weet je waar ze vandaan komen." En eigenlijk is het een beetje stom als iedereen op dezelfde manier praat en er geen authenticiteit en geen persoonlijkheid meer is, snap je.
Dus ik heb een kleine stap terug gedaan. Ik zei tegen mezelf: "Ik moet me hier niet voor schamen, ik sta er achter en we moeten laten zien dat we Frans zijn, we moeten trots zijn om te laten zien dat we in Frankrijk groepen hebben die willen slagen". We zeiden: "Oké, laten we een lied maken, er is een klein stukje, we zullen 30 seconden in het Frans doen, voor de vorm. We laten zien dat we Frans zijn, de identiteitskaart ligt op tafel!". En wat is er beter om Frankrijk te illustreren dan de Eiffeltoren! Dat is zeker! Om internationaal te schitteren, is het symbool vrij duidelijk! (Gelach)
Maar we zeiden: 'Nou vooruit! We gaan de vraag stellen, we hebben niets te verliezen'. En toen heb ik een stevig dossier gemaakt voor het filmbureau van de Eiffeltoren en ik heb ze gebeld. En een uur later namen ze contact met me op en zeiden: 'Nou, luister, het is waar dat we normaal gesproken geen bands hebben die contact met ons opnemen, het zijn meestal Dior, Adidas, parfums of dat soort dingen, maar niet voor muziek!' Toen zei ik: 'Oh echt? Dus het is mogelijk?' Ze zeiden 'Ja, ja, het is mogelijk. Nou, luister, wilt u komen verkennen op de Eiffeltoren?' 'Oké'. Zo wisten we precies welke plekken we gingen gebruiken. We hadden de hele Eiffeltoren, van de top tot de bodem, en we konden kiezen! We konden echt kiezen! En we keken elkaar aan en zeiden: 'Dit is niet mogelijk, wat gebeurt er?' (Lacht)
Niemand heeft daar eerder aan gedacht? (Lacht)
Jen: Maar dat is het precies! Maar ik denk dat het zo onoverkomelijk, onmogelijk lijkt, dat we de vragen niet stellen! En dat illustreert goed de angsten die we soms kunnen voelen, de vooroordelen die we ook kunnen hebben. En soms is het gewoon genoeg om de vraag te stellen, je project volledig te verdedigen en het werkt!
En uiteindelijk hadden we een uur. We kregen toestemming om een uur te filmen in de ochtend, voordat de deuren open gingen voor het publiek. Maar het was wel een uur. We kregen de badges, en in een uur moesten we de liften op, die superhooog zijn (lacht), die erg langzaam zijn (lacht), met de drums, de technische apparatuur, dat alles. Eenmaal boven, de drums opzetten, de technische apparatuur opzetten, de lichten, filmen, de drums weer afbreken, alle apparatuur weer afbreken, de lift nemen, naar beneden gaan, de badge inleveren en vertrekken. En dat alles moest in een uur gebeuren! En in totaal hebben we 14 minuten gefilmd. Maar wat je in de clip ziet, is bijna in één take gedaan. We waren echter voorbereid, elke persoon had een vooraf bepaalde taak op de minuut af, we wisten precies wat we moesten doen. We hadden geen ruimte voor fouten!
Ja, dat was inderdaad een behoorlijk gekke kans. Voor mij is het echt het symbool en het beeld van het feit dat als je iets wilt, soms moet je gewoon... sorry dat ik het zeg, maar je moet 'je kont in beweging krijgen' om het te laten werken. En soms, ja, beperken we onszelf, we denken dat het niet zal werken en in dit geval, als wij het hebben gedaan, kan iedereen het ook doen! Soms moet je gewoon brutaal zijn. Je moet laten zien dat wanneer je iets wilt...
Dat levert jullie de titel op van de eerste Franse metalband die op de Eiffeltoren heeft opgetreden!
Jen: Ja, zeker weten, helemaal! Geweldig!
We gaan verder met het thema van de videoclips. Jullie hebben gefilmd met Freaky Hoody, die ook op de albumhoes staat. Hoe is jullie ontmoeting verlopen en hoe zijn jullie ertoe gekomen om samen te werken?
Jen: Nou, ik ontdekte hem eigenlijk via sociale media. Ik zag een video die precies ging over... De eerste keer dat ik over hem hoorde, was vanwege deze ouders... Nou, ouders van een school, aangezien hij leraar is, die tegen zijn uiterlijk waren en uiteindelijk was er deze golf van solidariteit rond hem die liet zien dat er geen oordeel is, eigenlijk een boodschap van tolerantie. En we zeiden tegen onszelf: "Maar dat is geweldig!". Nou, de kerel is fysiek al indrukwekkend, en bovendien heeft het een boodschap van tolerantie verspreid met betrekking tot dit alles.
Dus we zeiden tegen onszelf: "Nou, laten we hem vragen of hij niet beschikbaar is voor een clip. Want we hadden het lied, het nummer 'Take me Away' en we zullen hem schrijven." Hetzelfde, we gaan vragen, als we niet vragen, zullen we het niet bereiken. En dan een paar dagen later een bericht "Absoluut, ik kom!". Dus hij kwam uit Parijs en we hebben in de buurt van ons huis gefilmd. En het ging super goed! Hij stelde zelfs zelf ideeën voor!
En uiteindelijk hebben we de clip afgemaakt en zeiden we: "Hé, heb je zin om samen wat foto's te maken?". We wisten niet echt wat we ermee gingen doen, het zou misschien gewoon de promotie voor de clip zijn, en toen we de foto's zagen, zeiden we: "Maar dit is geweldig, dit is zo cool!"
En om eerlijk te zijn, ik was het helemaal zat om mijn hoofd op de albumhoezen te hebben! (Lacht). Het werd... Nou, ik ben het al een paar albums zat (Lacht). Hier heb ik er echt op aangedrongen om mijn hoofd er niet meer op te hebben, omdat het echt griezelig wordt (Lacht). En dus ben ik blij, want bij het label is het me gelukt om te zeggen "Alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft, kunnen we Freaky Hoody op de hoes zetten?". Zo is het gebeurd! En uiteindelijk is het goed, want we blijven een beetje bij het thema. Uiteindelijk is het nog steeds een persoon die op de hoes staat. We zijn super blij omdat het een sterke boodschap is! Het kan storen. Er zijn mensen die het vervelend vinden om een kerel te zien die helemaal getatoeëerd is, en zo. Het is niet dat het ons niet kan schelen, maar wat wij juist willen laten zien, is de boodschap van tolerantie. Dus degenen die het stoort, nou jammer dan. Je kunt doorlopen, of je kunt verder gaan en het album en een ander beeld ontdekken. Dus het was heel riskant, maar uiteindelijk zijn we super blij dat we het hebben gedaan en het was een geweldige uitwisseling met hem. We zijn super blij dat we hem hebben ontmoet, hij is gewoon geweldig!
We gaan misschien samen dingen live doen, op het podium. Het wordt besproken (lacht)! We zullen zien hoe het verder gaat, maar in ieder geval, ja. Als we in Parijs spelen, zei hij: 'Ik kom op het podium en we doen... We gaan samen een optreden doen!' Dat wordt gaaf!
Om dit interview af te sluiten, kun je me vertellen over de toekomstige projecten van Dust in Mind? Wat kunnen we de komende maanden verwachten?
Jen: Dus we gaan door. We zetten nog steeds alles in op de clips. We hebben net een clip opgenomen die in de komende dagen uitkomt. Dus clips. We hebben festivals deze zomer, en dan... We zullen zien. Misschien nog een tournee aan het einde van het jaar. Ons doel is natuurlijk om het album nog meer te promoten, aangezien het tijdens de pandemie is uitgebracht. In zekere zin willen we al nieuwe nummers componeren, natuurlijk, maar aan de andere kant zou het een beetje zonde zijn om het niet te promoten zoals het verdiende gepromoot te worden, snap je. Uiteindelijk hebben we slechts een tournee gedaan die in twee delen was opgesplitst om ons album te promoten, dat is een beetje mager. Dus we gaan daar zeker mee door.
Maar aan het begin van volgend jaar gaan we weer nieuwe singles uitbrengen, om altijd actief te blijven, altijd actief. Het is zeer, zeer energie-intensief en veeleisend om altijd te produceren... Je kent het wel, Spotify, je moet constant content uitbrengen, constant... Het is super ingewikkeld. Maar we hebben het geluk dat we onze eigen studio hebben, dat we Damien hebben die dat allemaal regelt, dat we onze eigen clips kunnen maken. We zijn duidelijk een DIY-band. Nu beginnen we wel partners om ons heen te verzamelen. Tot op heden deed ik zelf de boekingen voor de band, we hebben net getekend bij een Engels boekingsbureau.
Qua management hadden we nooit management, ik hield me daar mee bezig, maar we hebben net getekend bij het management van Jinjer. Dus dat is ook zoiets, weet je. Nu beginnen we mensen om ons heen te verzamelen. Er zijn dingen aan het gebeuren. Maar voor alles wat productie betreft, is het nog steeds DIY. En het feit dat we dit geluk hebben, deze kansen, omdat we er ook voor werken, stelt ons in staat om content te leveren, dus er komen nog veel dingen aan! Nieuwe videoclips en nieuwe singles voor volgend jaar!
Bedankt dat je de tijd hebt genomen om onze vragen te beantwoorden!
Jen: Met plezier, met plezier!
De band Dust in Mind heeft onlangs waterschade opgelopen in hun studio's. Muren, vloeren en apparatuur zijn aangetast, evenals een deel van de merchandise. Aarzel niet om de band te steunen via hun officiële webshop!
Bron: Facebook-pagina van Dust in Mind
Shop: https://www.dustinmind-shop.com/
