Ontdek de artiest Stan Hipkiss en het Wakarnaj-project

Cassettes komen weer in de mode en dit was voor ons de gelegenheid om u die te presenteren, ontworpen voor Wakarnaj, een muzikaal project van Stan Hipkiss & Rick Descartes! Een kans om meer te weten te komen over de artiest Stan Hipkiss en zijn verschillende projecten via een geschreven interview.

Hallo Stan. Bedankt dat je de tijd hebt genomen om onze vragen te beantwoorden! Zou je je muziek aan onze lezers kunnen voorstellen?

Mijn vorige artiestennaam, Wilfy WILF, was me gegeven op de middelbare school, en deed me denken aan een nevelige periode, met een vleugje tienersfeestjes, alcohol en verschillende middelen. Als luisteraar had ik verschillende fases doorgemaakt: metal, klassieke muziek, techno en house en begon ik pas rond 2012 mijn oren te vullen met rapklassiekers, en ook nummers van de nieuwe golf, l'Entourage en co, gewiegd door de Rap Contenders, het was in de tijdgeest. Mijn inspiraties waren toen groepen die bij velen in de smaak vielen, maar niet per se uitblonken in originaliteit. 

Het Stan Hipkiss-project is ontstaan in 2020 tijdens de lockdown. Ik voelde dat het tijd was om van alias te veranderen om de breuk te markeren die in mij en in de wereld plaatsvond: mijn omgeving en ik waren aan het veranderen, we begroeven gewelddadig wie we waren om een nieuwe start te maken. Stan Hipkiss is mijn persoonlijke revolutie, mijn volwassen crisis.

Mijn muziek is een mooie mix van alle inspiratie die ik hier en daar oppik, wanneer ik een artiest ontdek die me bevalt, neem ik de tijd om zijn discografie te beluisteren om er de nodige rijkdom uit te putten voor mijn persoonlijke evolutie, en soms ontstaan er mooie samenwerkingen.

Soms maak ik mijn eigen instrumentals, soms laat ik een getalenteerde producer dat doen. Ik rap, ik zing, of ik interpreteer mijn teksten.

Eerlijk gezegd ken ik weinig mensen die in staat zijn om zoveel verschillende muziekstijlen te beluisteren als ik, er alle nuances van te waarderen en er inspiratie uit te halen voor de toekomst.

Al deze dingen zijn waar voor mijn soloprojecten, maar de samenwerking met Rick Descartes heeft een extra ingrediënt, dat onze nummers naar een hoger niveau tilt: pure waanzin.

We hebben de kans gehad om samen te werken aan het ontwerp van cassettes voor je experimentele project WAKARNAJ. Hoe verliep je samenwerking met Rick Descartes? 

Op een dag op een open dag van een peperdure school in Parijs, met een glas champagne in de hand, word ik benaderd door een jonge kerel met spierwit haar die danst als een bezetene en heel luid praat, hij heeft verschillende muziekprojecten waaronder [Lyn] en we wisselen onze SoundCloud-accounts uit.

Thuisgekomen zet ik de muziek van de kerel op en ontdek met verbazing zijn stijl: het klinkt als een sopraan die zingt op te gekke gotische muziek, ik ben absoluut versteld.

Na geëxperimenteerd te hebben op audiovisueel niveau met onze doorgedraaide afleveringen op mijn eerste kanaal Ici C'est La Nuit, en een videoclip te hebben geproduceerd voor zijn project ßęđŧīmĕ Šŧōŗĩėş, Ņŷx (beschikbaar op Youtube), zijn we uiteindelijk begonnen met samen muziek maken, en het eerste nummer dat we produceerden was BTMEL, wat een aberratie is qua mixing maar vol zit met gemeenschappelijke referenties, wat ons deed beseffen: onze samenwerking kent geen grenzen.

Na een paar nummers leek het idee om een album te maken vanzelfsprekend: we voelden, ondanks het experimentele aspect, een rode draad ontstaan die een dystopische wereld parallel aan de onze schilderde, met geluiden op de grens van steampunk.

We zullen deze sfeer nog meer versterkt terugvinden in ons tweede gezamenlijke project dat over een paar maanden uitkomt: "La Grande Risée".

Het WAKARNAJ-formaat leek ons ideaal om een cassette uit te brengen, en uiteindelijk kozen we voor Distrolution. Voor mij was het de eerste keer dat ik het fysieke object van een van mijn projecten in handen had, het was ongelooflijk.

Welk verhaal gaat schuil achter de hoes van de Wakarnaj mixtape?

Ik had een tekenaar die ik ken voorgesteld om de hoes te maken, hij weigerde vanwege de controversiële inhoud van de teksten.

Uiteindelijk stelde mijn vrouw voor dat haar zus, die tekent en schildert, de hoes zou maken.

Ze woont in Taiwan, dus ik heb de volledige teksten naar het Engels vertaald en haar een gedetailleerde uitleg gegeven van het creatieproces van elk nummer.

Het nummer "Saint Michel" vertelt het tragische verhaal van een fluitspeler die bij de Saint-Michel fontein in Parijs speelde en levend werd verslonden door gekke kinderen, het zijn deze woorden die de artiest heeft getekend voor de hoes.

Laten we het hebben over de cassettes. Kun je ons vertellen over je ervaring met Distrolution Merch?

Toen ik de cassettes bestelde, voelde ik me vol vertrouwen, de website communiceert duidelijk en hun antwoorden zijn snel. Als ik een nieuwe cassette moet uitbrengen, zal ik met plezier weer via hen gaan.

In het algemeen, is er een specifiek merchandise-item waaraan je bijzondere waarde hecht? Zo ja, welke?

Zonder twijfel: de cassette. Voordat ik artiest werd, ben ik zelf eigenaar van een cassettecollectie en ik luister er bijna elke dag naar als ik thuis ben en soms zelfs buiten, ik heb een Walkman.

Je hebt onlangs een videoclip uitgebracht voor je nummer "Thrilla From Manila". Welk verhaal gaat er schuil achter deze titel?

Mijn laatste soloproject, "Le Masque", bestaat uitsluitend uit samenwerkingen. Er zijn nummers met artiesten die ik in het echt ken, en andere met artiesten die ik heb leren kennen via internet.

"Thrilla From Manila" is een samenwerking met een artiest uit de Filipijnen genaamd Jeivenchy, we hebben elkaar leren kennen via de DistroKid-website, mijn voormalige distributeur, sindsdien ben ik overgestapt naar Soundcloud.

Het nummer gaat over een meisje uit Manilla dat zo verblindend is dat ze mannen knock-out slaat bij de eerste blik, zoals Mohammed Ali tijdens zijn beroemde bokswedstrijd.

Voor de clip had ik geen zin om de tekst letterlijk te illustreren, dat verveelde me, dus ik heb geïmproviseerd. Ik heb Jeivenchy gevraagd om me opnames te sturen die bij hem thuis in de Filipijnen zijn gemaakt, en het feit dat hij een zonnebril en lange jas droeg, deed me denken aan Matrix (ik ben een grote fan), daarna hebben we opnames gemaakt in mijn kelder met mijn vrouw die me van top tot teen heeft aangekleed en filmt met een VR-headset.

Ik heb een boswandeling benut om een vriend te vragen nieuwe opnames van mij te maken met de VR-headset, met een "Matrix-achtige kungfu-scène" idee.

Ik heb Jeivenchy ook tot leven gebracht in een 3D-applicatie om er een avatar van te maken waarmee ik me kon verbinden.

De laatste toevoegingen aan de videoclip waren de scènes van de computerspecialist met het spiegelmasker die razendsnel coderegels typt en die niemand minder is dan... Rick Descartes!

Wat is je beste herinnering als muzikant?

Ik heb niet echt één beste herinnering, het is onmogelijk om dat te rangschikken, maar ik geniet enorm van de chemie die ik heb met bepaalde mensen met wie ik muziek maak, en de fijne momenten die we samen doorbrengen tijdens het componeren.

Grote dank aan Rick, Bill The Gate, Jung, Nambuc, Makesense, 4ex32 en iedereen die ik vergeet.

Om dit interview af te sluiten, kunnen we het hebben over je toekomstige projecten?

Dit jaar staat gepland: "La Grande Risée" met Rick Descartes, wat geen vervolg is op WAKARNAJ maar wel de voortzetting van ons werk samen, er is een geweldige featuring met Bill The Gate met wie we "Sous nos pieds" hebben gemaakt op het album "Le Masque".

"Lost Tapes Volume 2" de tweede compilatie van mijn nummers van vóór Stan Hipkiss.

En tot slot, met 4ex32, werken we aan een groot project, waaraan Rick en Bill ook meewerken.

Blijf op de hoogte.