Français
English
Deutsch
Italiano
Español
Het team van Distrolution / Distrolution Merch had het geluk om deel te nemen aan het Hellfest Festival van 19 tot 26 juni 2022. Op het programma stonden concerten, ontmoetingen... en verschillende interviews, die je elke week kunt terugvinden in FR-versie op Distrolution Merch en in EN-versie op Distrolution! Ontdek zonder verder uitstel ons interview met de Franse band Stengah!
Foto: Earl Awakes
Laten we beginnen met korte introducties. Wie stelt Stengah voor?
Ben: Hallo, ik ben Nicolas Quest, zanger van de band.
Eliott: Hallo, ik ben Eliott William, de componist van de band. Hallo, ik ben Ben de bassist van de band. Hallo, ik ben Maxime Delassus, de lead gitarist.
Max: Hallo, ik ben Alex Horta, ritmegitarist van de band.
Als jullie beginnen met de boel te verknallen in een interview, denk ik dat het slecht zal aflopen. Het idee is eerder om de band voor te stellen, wat jullie tot nu toe hebben gedaan, de ontstaansgeschiedenis van de band. Hoe is Stengah ontstaan en wie heeft de band op welk moment vervoegd?
Max: Het gaat lang duren!
Jullie mogen het kort houden.
Ben: De heel korte versie: oorspronkelijk wilde ik dierenarts worden en uiteindelijk ben ik in de muziek terechtgekomen. Nee, dat is onzin. Sorry, dat is slecht.
We zullen dit antwoord misschien bewaren.
Elliott: Ik had wat composities op mijn computer. Ik zat op het CMA met Maxime en Benoît. We hebben elkaar daar ontmoet en ik had muzikanten nodig. We waren het basistrio, toen kwam Nicolas erbij die heel jong was. Daarna Alex, bij wie we de zang hebben opgenomen. In 2015-2016 hebben we een EP opgenomen die "Mechanic of the Sphere" heette, die ons naar het Wacken Open Air heeft gebracht. We hebben wat gewerkt met l'Aéronef (concertzaal in Lille) waar we twee live clips hebben opgenomen. We hebben het album ook bij hen opgenomen. Degene die ons album "Soma Sema" heeft gemixt, is Remiboy, die het album heeft laten horen aan Richard Gamba. Van het een kwam het ander, en we hebben met hem gewerkt. Daarna hebben we getekend bij Mascot Records / Gérard Drouot Production. En vandaag staan we op Hellfest.
Je hebt bijna een vraag gespoild. Ik dank je, maar het is niet helemaal gespoild. Goed dan, een kleine vraag die ik jullie moet stellen. Jullie zijn ontsnapt aan een flinke regenbui na twee dagen hittegolf. Bravo jongens! Ik applaudisseer voor jullie. Bravo! Geweldig! Goed, en de vraag die ik jullie moet stellen: hoe voelt het om op Hellfest te staan?
Eliott: Het geeft vlinders in je buik. Het resoneert in je borst. Vanaf de eerste klappen, vanaf de eerste hit, laat het je trillen, weet je? En niet alleen de grond. En je ziet de glimlach op de gezichten van de mensen, het is ook dat gevoel en de blikken, en de glimlachen. Het is gewoon waanzinnig!
Ben: En de circle pit, de wall of death... En dat om 10:30 uur, verdomme!
Alex: Het is waanzinnig. Zelfs om op het podium te staan en de andere kant van het decor te zien: Hellfest waar je normaal gesproken jarenlang op het terrein bent. Nu spelen we maar kijken we naar het reuzenrad vanaf het podium, terwijl we spelen. Het is ook een van onze eerste openluchtpodia, buiten. Voor mij is het een genot om zo te spelen, en dan nog op de Main Stage.
Max: Voor mij persoonlijk was dit mijn eerste Hellfest. Het is de eerste keer dat ik hier kom.
Bron: https://www.facebook.com/stengahproject
Bravo!!! (Applaus)
Max: Bedankt, bedankt. Eerste Hellfest, op de Main Stage! Wat over het algemeen blijft hangen, is een geweldige ervaring. Dat is waarom we muziek maken. Ik denk dat er veel mensen en veel bands zijn die graag in onze plaats zouden staan. Een geweldige ervaring, echt waar. Dat is waarom we al zoveel jaren muziek maken en waarom we het opnieuw willen doen. Als mensen lijken te hebben genoten van de bands, is dat cool. Dat is de feedback die we krijgen van de pers, de crew, het publiek. Het is een wederzijdse kick.
Eliott: Van mijn kant, het klopt dat ik hier al tien jaar werk. Van de bar naar het podium gaan, is ongelooflijk. Al mijn barvrienden zijn me net komen zien en wat een geweldige ervaring!
Ben: Net als Max is dit mijn eerste Hellfest, dus natuurlijk ontdekken we het.
Bravo!!! (Applaus)
Ben: En als kleine anekdote, we hadden een weddenschap met Max dat we alleen naar Hellfest zouden gaan om er te spelen.
Als artiest? Dus de jongens zetten de lat daar, hè?!
Ben: Ik wil erop wijzen dat ze maar één dag Hellfest doen, toch. Telt het wel als je maar één dag Hellfest doet? Ik gooi het in de groep, het debat van de azijnpisser.
Jullie album "Soma Sema" is in maart uitgekomen. Hoe is het componeren en produceren van het album verlopen? Hoe kijken jullie terug op de productie van dit album en de release ervan?
Eliott: Dus ik heet eigenlijk Eliott. Ik doe net alsof ik de zanger ben sinds daarnet, maar dat is niet waar. Dit album, we hebben de indruk dat het over een lange periode is ontstaan, omdat er nummers op staan die al bijna tien jaar oud zijn. Er zijn ook zeer recente nummers, maar dit alles is gecombineerd in een album dat dit alles verenigt, door één enkele sound, één enkele arrangement. Veel mensen vragen ons of het een conceptalbum is, omdat ze de indruk hebben dat er echt een verbinding is tussen elk nummer. Ik ben daar best tevreden mee, want het bewijst dat de opzet geslaagd is.
Ik zie het echt zo, als een synthese van de bijna tien jaar die net verstreken zijn voor de band. Maar de band, in zijn huidige vorm, bestaat pas sinds een jaar. Het heeft ook bestaan vanaf 2016 in zijn oude bezetting vanaf het eerste concert dat we hebben gedaan, dus het blijft toch vrij, vrij recent.
Als we de twee jaar COVID niet meerekenen ook. Uiteindelijk zou er zonder COVID ongeveer drie jaar zijn verstreken tussen de eerste EP en het album. De dingen zijn zo dat er uiteindelijk meer tijd verstrijkt, we hebben dit gevoel van een vrij uitgerekte tijd. Ik vind dat best cool voor een album, juist om dit nogal tijdloze aspect voor te stellen, door tien nummers die zeer met elkaar verbonden zijn, maar die toch verhalen vertellen over een andere chronologie.
Er bleef over het algemeen 80 kilo aan overlevingskleding over.
Max: Zonder in herhaling te willen vallen, het is het leitmotiv om de tijd te nemen, om het goed te doen, om te zeggen "Oké, het is een eerste album". We hadden op dat moment geen druk van labels. Dus ja, het was echt de tijd nemen om iets te maken dat ons vertegenwoordigt, om aan de sound te werken. Ik sprak over productie: het is de eerste keer dat we hebben nagedacht over het definiëren van de sound van de band.
Jullie werken al een tijdje samen met Richard Gamba. Ter herinnering, hij was de eerste manager van Gojira. Hoe is de ontmoeting en de samenwerking met Richard verlopen? Ik geef ook wat context. Ons publiek bij Distrolution bestaat uit kleine artiesten. Jullie, die oorspronkelijk een lokale band zijn, en nu op grote podia staan zoals Wacken, zoals Hellfest, en die samenwerken met een producer (die toch een bekende naam is in de industrie), dat zijn super interessante vragen voor ons publiek.
Eliott: We hebben Richard echt toevallig ontmoet. We waren aan het einde van de mix van het album. Op dat moment mixte en masterde Remiboy het album in l'Aéronef, en hij was in contact met Richard. Hij liet Richard het project horen waaraan hij werkte en dat interesseerde Richard, die ons vervolgens contacteerde. Het was niet echt een duidelijke ontmoeting, maar iets heel geleidelijks. We hebben elkaar leren kennen. Hij stelde ons veel vragen. Hij peilde een beetje naar de band. Hij probeerde de essentie van het project te begrijpen en het duurde echt een paar maanden van gesprekken. We hebben hem ontmoet en we hebben de tijd genomen voordat we zeiden "Oké, we gaan samenwerken".
Het is niet zomaar een ontmoeting of een acquisitie: "We willen graag met een manager werken". Destijds wisten we niet eens echt wat het betekende om echt met een manager te werken. We wisten ook niet wat een label precies deed. We kenden de grote lijnen van wat het inhield, maar het was ook een groot leerproces om te begrijpen wat het inhield, met hen te werken, hun vak te begrijpen, te werken met iemand die al een naam heeft in de industrie en zowel hun sterke punten te leren kennen, maar ook te beseffen dat niet alles daaraan gekoppeld is. Het is niet omdat je met Richard Gamba werkt dat je succesvol zult zijn in de muziek. Het vereist ook enorm veel werk ernaast en toewijding. Dus het is zowel een ontmoeting als veel leermomenten en de tijd nemen om elkaar te leren kennen.
Dus, wat heeft het werken met Richard jullie opgeleverd?
Eliott: Het is het vlindereffect, zullen we maar zeggen. Het startpunt, de ondertekening, beginnen samen te werken met Richard, dat is wat heeft geleid tot de ondertekening bij het label. Deze ondertekening bij een label leidt tot een albumrelease, die leidt tot nieuwe partners, tot tourneebureaus, ook tot een uitgever. Het is echt een kleine druppel water en een golf die zich verspreidt, waardoor het team groeit. We eindigen met steeds meer mensen die met ons werken, en die er geleidelijk voor zorgen dat we kansen krijgen zoals vandaag op Hellfest, en binnenkort met Deep Purple, en daarvoor de release van het album en de tournee die plaatsvond op enkele data in Frankrijk. Het verspreidt zich en het is waar dat we voelen dat het zijn tijd neemt, het neemt de tijd om zich op te bouwen. Dat is wat geweldig is aan dit werk. Wij nemen de tijd om te leren, we nemen de tijd om vooruit te gaan, we storten ons er niet te snel in.
Ze hebben ons op Hellfest gezet omdat ik denk dat ze zeiden "Oké, ze zijn er klaar voor". Oorspronkelijk dachten we misschien eerder volgend jaar te komen maar uiteindelijk besloten ze dat we voldoende vooruitgang hadden geboekt.
Wat zijn jullie plannen voor de rest van 2022?
Alex: Het volgende concert zal op 6 juli zijn met Deep Purple bij de Scènes musicales in Parijs. We hebben ook enkele verplaatste data die in november plaatsvinden, in Toulouse en Bordeaux. De rest zal geleidelijk aan worden gecommuniceerd.
En hebben jullie internationale data gepland of tenminste in Europa?
Alex: Voor nu is het nog vrij, vrij vastgelopen. We komen eindelijk aan het einde, maar er zijn nog veel dingen geblokkeerd dus we moeten nog even geduld hebben.
Wat kunnen we Stengah toewensen voor de toekomst?
Max: Meer doen zoals vandaag, meer doen. Waarom niet een festivaltournee? Blijven vechten. We hebben de data hervat, dat is geweldig. We hadden twee jaar niet gespeeld. Nu willen we het de hele tijd doen, elke dag, een maand op tournee gaan, terugkomen, opnieuw beginnen.
Alex: Een beetje uit Frankrijk weggaan als het kan. Europa, waarom niet? Zelfs de Verenigde Staten, maar daar ga ik ver in. We zijn een Franse band en voor metalbands in Frankrijk is het toch heel zeldzaam om het land uit te komen, behalve naar België. Als we al het land uit zouden kunnen komen, of zelfs overal bekend zouden kunnen worden, zou dat geweldig zijn. Maar andere festivals, andere openluchtfestivals zoals we hier hebben gehad, dat zou geweldig zijn.
Ik laat jullie het laatste woord!
Max: Liefde, voorspoed en chocolade... en chocolade.
